วันอาทิตย์ที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2553

สถานที่เคยอยู่เคยผ่าน







2540ได้ไปหากพีพี เก็บเปลือกหอยนี้มา พบหมอรักษาโรคผิวหนังมานั่งที่หาด ทกสิ่งเกิด ตั้งอยู่แปรปรวน





Posted by Picasa
การเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์กับสถานที่ตอนเป็นเด็ก

ร้านข้าวมันไก่
         หัวมุมสามแยกศาลเจ้าพ่อเสือ ตรงนี้มีร้านขายข้าวมันไก่ตอน  เป็นไก่ตัวใหญ่มากเหมอนสูบลม ข้าวมันเม็ดยาวนิ่ม  กลิ่นกระเทียมหอม ไม่เห็นแล้ว



 แต่ถัดไปเห็นร้านชื่อในแผนที่ว่าร้านข้าวมันไก่หัวมุม  อยู่ติดกับตรอกข้างวัดมหรรณพ  เดิมร้านนี้ตอนเด็กน่าจะมาซื้อรังนกร้อนๆให้คุณลุงคุณยาย



ร้านขายปาท่องโก๋
         เมื่อตอนเรียนมัธยมต้นที่โรงเรียนเบญจมราชาลัย พ.ศ.2512(?) เกือบทุกเช้าฉันจะแวะที่ร้านนี้ ถนนมหรรณพ สมัยนั้นขายข้าวหมูแดงและปาท่องโก๋ภูเก็ต  เป็นปาท่องโก๋ตัวยาว  เพื่อไปวางที่โต๊ะอาจารย์บุญเสริม  อาจารย์จะวางสตางค์ค่าปาท่องโก๋ไว้บนโต๊ะ  ไม่ค่อยได้พบกัน  หลังๆฉันหายๆการซื้อให้อาจารย์อาจารย์สอนคณิตศาสตร์  อาจารย์สอนได้เข้าใจ  ไม่ดุ  มีหลานสาวชื่อตุ้ยเรียนม.1 ค(?)ด้วยกัน ต่อมาสามีอาจารย์ถึงแก่กรรม  ตุ้ยบอกว่าอาจารย์เสียใจที่ไม่มีพวกเราเสียใจกับอาจารย์ประมาณว่าไปงานศพ
  บัดนี้ 11 ตุลาคม 2556 คลีนิคโรคผิวหนัง  ผมร่วงมาแทนที่แล้ว

                                                                                             

 อย่าทุบทิ้ง

         ฉันเข้าใจแล้วว่า  เมื่อคุณย่าคุณยายพูดว่า"มันเปลี่ยนไปหมดแล้ว"  พร้อมกับเสียงถอนใจ  เป็นอย่างนี้เอง  แต่เมื่อเห็นป้ายศาลาว่าการกรุงเทพมหานครทรงเดิม  พร้อมกับตึกที่คุ้นๆ  ใจก็พองเหมือนพบเพื่อนเก่า  เป็นน้ำหล่อเลี้ยงใจ  นั่นสินะที่มีคำพูดว่า"อย่าทุบทิ้ง"



ศาลเจ้าพ่อเสือ  ตอนเด็กจะเห็นควันธูปคลุ้งตะลบ มารู้ตอนนี้ว่ามีผู้คนมากมายเคารพท่านมาก  ฉันจำได้ว่าเกิดไฟไหม้ใหญ่  บ้านช่องวอด  แต่ศาลเจ้าไม่เป็นอะไร  มีเสียงว่า "เผาไล่ที่" บ่อยมาก  ถ้าเกิดไฟไหม้   ด้านซ้ายมือของรูปเป็นตรอกเล็กๆ  ยังคงสภาพเดิม  ตรอกนี้ฉันเคยเดินเข้าไปหาเพื่อนชื่อชุติมา  ด้านขวามือของรูปเป็นตลาดสด  มีร้านขายลอดช่องสิงคโปร์ใส่น้ำแข็งใสด้วยมือหวานหอม  ดับกระหายได้อย่างดี  น่าจะแก้วละ 1 บาท  อยากรู้เหมือนกันว่าตลาดสดยังอยู่ไหมหนอ



คลองหลอด
      การเปลี่ยนแปลงไม่แย่ไปหมดหรอก  สมัยฉันสิบขวบกว่า  เคยเดินตามคลองนี้กลับบ้าน  น้ำดำมาก  บัดนี้ 11 ตุลาคม 2556 น้ใสกว่ากัน  ไม่มีกลิ่นด้วย ตัวตลิ่งก็กั้นดูปลอดภัย


โรงเรียนมัธยมต้นเบญจมราชาลัย
         ตรงนักเรียนนั่งนั้นเคยเป็นสนามหญ้า  จะเดินข้ามตึก  ห้ามเดินลัดสนาม  แดดร้อนเปรี้ยง  ฉันเคยเอาวอลเลย์บอลมาเล่น 3 คนกับเพื่อน  ถูกครูดุเลย  และข้างหลังป้ายชื่อสีดำ  จะมีศาลายาวสุดรั้ว  กลางวันเงียบสงบ  ฉันมานั่งเล่นก่อนเข้าเรียนตอนบ่าย  ไม่ค่อยมีคนมาใช้


           ตึกทรงสูงหลังป้ายคงแก้ปัญหาที่เรียน  แลกกับพื้นที่สีเขียว  เสียดายความคิดนี้  เพราะนักเรียนไม่ได้ธรรมชาติอะไร  ฉันเคยไปโรงเรียนสตรีมหาพฤติธาราม  ก็ทำแบบเดียวกัน  ฉันว่าคิดผิดนะ  มีผลต่อจิตใจ