สถานที่เคยอยู่เคยผ่าน

2540ได้ไปหากพีพี เก็บเปลือกหอยนี้มา พบหมอรักษาโรคผิวหนังมานั่งที่หาด ทกสิ่งเกิด ตั้งอยู่แปรปรวน

การเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์กับสถานที่ตอนเป็นเด็ก

ร้านข้าวมันไก่
         หัวมุมสามแยกศาลเจ้าพ่อเสือ ตรงนี้มีร้านขายข้าวมันไก่ตอน  เป็นไก่ตัวใหญ่มากเหมอนสูบลม ข้าวมันเม็ดยาวนิ่ม  กลิ่นกระเทียมหอม ไม่เห็นแล้ว

 แต่ถัดไปเห็นร้านชื่อในแผนที่ว่าร้านข้าวมันไก่หัวมุม  อยู่ติดกับตรอกข้างวัดมหรรณพ  เดิมร้านนี้ตอนเด็กน่าจะมาซื้อรังนกร้อนๆให้คุณลุงคุณยาย

ร้านขายปาท่องโก๋
         เมื่อตอนเรียนมัธยมต้นที่โรงเรียนเบญจมราชาลัย พ.ศ.2512(?) เกือบทุกเช้าฉันจะแวะที่ร้านนี้ ถนนมหรรณพ สมัยนั้นขายข้าวหมูแดงและปาท่องโก๋ภูเก็ต  เป็นปาท่องโก๋ตัวยาว  เพื่อไปวางที่โต๊ะอาจารย์บุญเสริม  อาจารย์จะวางสตางค์ค่าปาท่องโก๋ไว้บนโต๊ะ  ไม่ค่อยได้พบกัน  หลังๆฉันหายๆการซื้อให้อาจารย์อาจารย์สอนคณิตศาสตร์  อาจารย์สอนได้เข้าใจ  ไม่ดุ  มีหลานสาวชื่อตุ้ยเรียนม.1 ค(?)ด้วยกัน ต่อมาสามีอาจารย์ถึงแก่กรรม  ตุ้ยบอกว่าอาจารย์เสียใจที่ไม่มีพวกเราเสียใจกับอาจารย์ประมาณว่าไปงานศพ
  บัดนี้ 11 ตุลาคม 2556 คลีนิคโรคผิวหนัง  ผมร่วงมาแทนที่แล้ว

                                                                                             

 อย่าทุบทิ้ง

         ฉันเข้าใจแล้วว่า  เมื่อคุณย่าคุณยายพูดว่า"มันเปลี่ยนไปหมดแล้ว"  พร้อมกับเสียงถอนใจ  เป็นอย่างนี้เอง  แต่เมื่อเห็นป้ายศาลาว่าการกรุงเทพมหานครทรงเดิม  พร้อมกับตึกที่คุ้นๆ  ใจก็พองเหมือนพบเพื่อนเก่า  เป็นน้ำหล่อเลี้ยงใจ  นั่นสินะที่มีคำพูดว่า"อย่าทุบทิ้ง"

ศาลเจ้าพ่อเสือ  ตอนเด็กจะเห็นควันธูปคลุ้งตะลบ มารู้ตอนนี้ว่ามีผู้คนมากมายเคารพท่านมาก  ฉันจำได้ว่าเกิดไฟไหม้ใหญ่  บ้านช่องวอด  แต่ศาลเจ้าไม่เป็นอะไร  มีเสียงว่า "เผาไล่ที่" บ่อยมาก  ถ้าเกิดไฟไหม้   ด้านซ้ายมือของรูปเป็นตรอกเล็กๆ  ยังคงสภาพเดิม  ตรอกนี้ฉันเคยเดินเข้าไปหาเพื่อนชื่อชุติมา  ด้านขวามือของรูปเป็นตลาดสด  มีร้านขายลอดช่องสิงคโปร์ใส่น้ำแข็งใสด้วยมือหวานหอม  ดับกระหายได้อย่างดี  น่าจะแก้วละ 1 บาท  อยากรู้เหมือนกันว่าตลาดสดยังอยู่ไหมหนอ

คลองหลอด
      การเปลี่ยนแปลงไม่แย่ไปหมดหรอก  สมัยฉันสิบขวบกว่า  เคยเดินตามคลองนี้กลับบ้าน  น้ำดำมาก  บัดนี้ 11 ตุลาคม 2556 น้ใสกว่ากัน  ไม่มีกลิ่นด้วย ตัวตลิ่งก็กั้นดูปลอดภัย

โรงเรียนมัธยมต้นเบญจมราชาลัย
         ตรงนักเรียนนั่งนั้นเคยเป็นสนามหญ้า  จะเดินข้ามตึก  ห้ามเดินลัดสนาม  แดดร้อนเปรี้ยง  ฉันเคยเอาวอลเลย์บอลมาเล่น 3 คนกับเพื่อน  ถูกครูดุเลย  และข้างหลังป้ายชื่อสีดำ  จะมีศาลายาวสุดรั้ว  กลางวันเงียบสงบ  ฉันมานั่งเล่นก่อนเข้าเรียนตอนบ่าย  ไม่ค่อยมีคนมาใช้

           ตึกทรงสูงหลังป้ายคงแก้ปัญหาที่เรียน  แลกกับพื้นที่สีเขียว  เสียดายความคิดนี้  เพราะนักเรียนไม่ได้ธรรมชาติอะไร  ฉันเคยไปโรงเรียนสตรีมหาพฤติธาราม  ก็ทำแบบเดียวกัน  ฉันว่าคิดผิดนะ  มีผลต่อจิตใจ

เพื่อนอัลไซเมอร์พบเพื่อนมะเร็งลำไส้

วันจันทร์ 18.1.2553 ที่ห้องจ่ายยาชั้นล่างร.พ.รามาธิบดี

• ผู้หญิงรูปร่างสูง ผอม ค่อนข้างหลังตรง ตัดผมสั้นสีเทาแกมดำ ท่าทางดื้อดึง สะบัดมือ อยากจะเดิน ผู้หญิงสาวอีกคนพูดปลอบ ผู้หญิงกลางคนนั่งข้างๆ ลุกแล้วบอกให้นั่ง
• ตอนนี้เป็นกลุ่มคน 4 คน ผู้หญิงสาวเป็นลูก พาแม่เป็นอัลไซเมอร์มาหาหมอและรอรับยา ผู้หญิงกลางคนเป็นมะเร็งลำไส้ เคยทำงานที่ไต้หวัน
• ฉันได้รู้จักคนเป็นอัลไซเมอร์ตัวเป็นๆเป็นครั้งแรก และนี่คือข้อมูลจากลูกสาว ที่น่าจะเป็นประโยชน์กับการใช้ชีวิต แม่อายุ 78 ปี แต่ก่อนอยู่กับพีชาย ทั้งวันอยู่บ้านคนเดียว ไม่ได้พูดคุยกับใคร สังเกตว่าแม่ผิดปกติ หมอบอกว่าเป็นอัลไซเมอร์ระดับ 3 ถ้ารู้เร็วกว่านี้ ก็จะมีทางรักษา ตอนนี้ได้แต่เพียงมารับยาให้อาการทรงๆไว้ ไม่มีทางรักษา ตอนแรกมาหาหมอทุกเดือน ไม่ไหว ต้องหยุดค้าขายบ่อย แต่วันนี้มาหาหมอ 2 ครั้งต่อปี ค่ายาครั้งละ 50,000 บาท ปีละ 100,000 บาท ยังดีพี่ชายเบิกได้ หมอถามว่าไหวไหม เพราะค่าใช้จ่ายสูง ถ้าเราตอบว่าไม่ไหว ก็ต้องทำใจ ให้แม่อยู่ไปอย่างนั้น แม่จะเดินไม่ได้ ผลที่สุดจะตาย
• อาการของแม่เหมือนเด็ก แต่เด็กก็จะรู้และโตขึ้น แม่จะรอวันตาย ทุกวันนี้ให้อยู่ชั้น 3 ปิดลูกกรงไว้ เคยจะกระโดดลงมา ต้องวิ่งขึ้นลงชั้น 1 กับชั้น 3 วันละหลายครั้ง แม่เคยกินสบู่ครึ่งก้อน ไม่รู้เวลาหิวเราต้องทำให้ทุกอย่าง อาบน้ำ ล้างก้น แต่งตัว ใส่แพมเพิร์สซึ่งต้องทาครีม ไปเอาจากอนามัย ไม่งั้นเป็นแผล
• แม่หัวเราะเมื่อได้แกล้งคน เคยเอากระเป๋าสตางค์ไปซ่อน กว่าจะหาเจอเป็นเดือน เวลาอาละวาดต้องมีคน 3-4 คนคอยจับ ทั้งข่วน หยิก ลูกสาวให้ดูแผลเป็นที่แขน 2 ข้าง ถ้าจ้างคนดูแลคิด 30,000 บาทต่อเดือน ไม่ไหว
• คนรู้จักกันที่ต่างจังหวัด มีแม่เป็นอัลไซเมอร์ก็เอาเชือกผูกขา วันหนึ่งแกะเชือกได้ เดินเรื่อยไป พบอีกทีจมน้ำทะเลตาย ลูกสาวบอกว่าไม่อยากเอาเชือกผูกเพราะขาจะเป็นแผล
• ลูกสาวบอกว่าการพักผ่อนไม่พอ การกินอาหารไม่ครบหมู่ ล้วนสำคัญ น่าจะเป็นเหตุให้แม่เป็นอัลไซเมอร์ การนอนนี้สำคัญ ตัวเราเองรู้สึกเลยว่าวันไหนนอน 3 ชม.หัวมึน นั่นคือ สมองไม่มีอะไรไปเลี้ยง กินข้าวไม่พอก็ไม่มีอะไรไปเลี้ยงสมอง
• ผู้หญิงที่เป็นมะเร็งลำไส้ เล่าสาเหตุที่เป็นว่า อาหารสำคัญ ตอนอยู่ไต้หวันกินถั่วลิสงประจำ อาหารที่ซื้อนี่มีผงชูรสเป็นช้อน อันนี้เห็นกับตานะ กับข้าวขายทั้งวัน ทำไมไม่บูด เขาไปซื้อสารกันบูดที่ร้านขายยาใส่ลงไป ผักกะหล่ำปลี ไม่ล้างเลย เอามาถึงหั่นๆ ตัวเจ้าของเองยังไม่กินกับข้าวที่ขายเลย เพราะเขารู้ หมูบดอย่ากิน เราอยู่ตลาด ที่บดหมูไม่เคยล้าง กลางคืนหนูเต็มเลย หมูที่เอามาบดก็ไม่ล้าง สั่งลูกไว้เลยว่าไม่ให้กินหมูบด หมูชิ้นยังพอไหว